مایت مژه، علل، علائم و راه حل

دمودکس فولیکولاروم و دمودکس برویس که به مایت مژه معروف هستند، علاوه بر خط مژه، می توانند در سایر منافذ پوست هم زندگی کنند. اما به طور معمول قسمت های چرب پوست را بیشتر ترجیح می دهند. به همین دلیل است که آنها در صورت، اطراف چشم، سر، سینه و پشت بیشتر فعال هستند. با این وجود به نظر می رسد دمودکس فولیکولاروم نقش بیشتری را در ایجاد عارضه های چشمی دارد.

دمودکس ها به طور طبیعی در تعداد کم، روی پوست ما زندگی می کنند. افزایش تعداد آنها می تواند به عوارض مختلفی منجر شود از جمله: قرمزی، خارش اطراف چشم و خط مژه ها.افزایش تراکم دمودکس ها در این نواحی می تواند به بلفاریت منجر شود. بلفاریت نوعی التهاب فراگیر پلک هاست که به طور معمول عود کننده و مقاوم به درمان میباشد. و از همه بدتر، زمانیست که این شرایط ادامه یافته  و به بد فرمی مژه ها، ریزش آنها و مشکلات بینایی منجر شود؛ زمانی که جنگل مینیاتوری روی پلک های شما ویران شده است. جنگلی را تصور کنید که ریشه درختان آن سست شده و تغییر شکل پیدا کرده است.

مایت های مژه بسیار کوچکتر از آن هستند که با چشم غیر مسلح دیده شوند. آنها کمتر از ۰.۳ میلیمتر طول دارند و بدن سیگاری شکل آنها نیمه شفاف است. هر مایت بالغ دارای هشت پای کوچک است که اتصال او را به اجسام لوله ای شکل، مانند مژه ها آسان می کند.

آنها زیر سطح پوست و داخل فولیکول ها و غدد سباسه ای زندگی می کنند.  چون دمودکس ها شب ها به سطح پوست می آیند، بنابر این، صبح ها علائم مایت های مژه بیشتر تشدید می شود.